Hata

Hata yaparız bazen. Yapmak istemesekte. Ama yaparız, bazen bilmeden, bazen farkındalık içinde. Bir o kadarda umursamazca.
Hayat. İçinde yaşadığımız, ne getireceği belli olmayan. İsteklerimiz dışında bize herşeyi sunan bu hayat. Bazen hayata yükleriz hatalarımızı. Kaçarız. Kaçtığımızı sanarak,yaşarız. Yük almak korkutur. Hatalarımızın altında ezilmekten korkarız. 
Farkında olsak da,duymamazlıktan geliriz. İçimizden doğrular geçtiğinde silkelenip kendimize gelmeye çalışırız.Sadece bir anlığına. 


Hayatım boyunca, koca bir keşke dediğim 2 hatam oldu. Hatalarımı, pişmanlık olarak görmem. Beni olgunlaştıracağını bilirim. Aynı durumla karşılaşacağımda, benı hazırlıklı kılacağını da.
Evet,hatalar insanı olgunlaştırır. Ama sırf olgunlaşmak için bir insanın kalbini kırmak. İşte bu çok bencilce. Ya da öz saygımızı yitirmek. Bu daha kötü.
Gerçek şu ki, her insan, büyümek için hayatı boyunca birkaç günah keçisi feda ediyor ve nedense, günah keçileri aslında hiç hak etmeyen insanlar oluyor.Çok masum,çok içten oluyorlar. Ama bazen yetmiyor. Yetse bile, hatalar önlenemiyor. İstemeden, aynı zamanda önüne geçilemeyecek türden.
İnsanın bir kişiye karşı yaptığı hatalar, kendini olgunlaştırmakla kalmıyor. Hata yapılan, hak etmeyen taraf da büyüyor. Olgunlaşıyor, insanları daha iyi tanımaya başlıyor.Üzüntüleri, güçlendiriyor onu. Bir zaman sonra bakıyor ki,' iyi ki bana bunu yapmış' diyor. Bunu fark ettiğinde, geçmişine bakıp,gülümsüyor. 'Ne günlerdi!' diyor. Sonra, affetmeye başlıyor.


Her insan, affeder. Ne kadar ''Hayatta affetmem!!'' dese de, affeder. Affetmeyecek insan oldugunu düşünmüyorum. Sadece, ''Affetmem'' dediği için affetmeyen insan vardır. İnat uğruna,affetmez. İçinde bir yerlerde onu çoktan affetmiştir. Ama dışarıya bunu göstermemeye çalışır. Hatta bu işi o kadar ciddiye alır ki, henüz affetmeyen bir insandan daha sert, katı düşünceli ve asabi olur. Çünkü o, inat ediyordur. Adının geçmesine bile tahammülü yoktur.Kısacası, rol yapıyordur. Tükürdüğünü yalamak istemiyordur. Ne de olsa, affetmem diye ahkam kesip duruyordu, tükürdüğünü yalar mı hiç!


Hata yapmak, kötü birşey değildir. Önemli olan,hatanın farkına varıp, kendini affettirmektir. Affedilmeyeceğini bilsen de,dürüst olup, yaptığın hatanın arkasında durarak, açık yüreklilikle anlatmaktır.
Bir hata yaptın ve ona söylemeyerek onun kaderiyle oynuyorsun,farkında değilsin. Sen bir hata yaptıysan, hata yaptıgın kişi de bunu bilmeli. Her ne yaptıysan. Onun üzülmesi, hayal kırıklığına ugraması gerekmeseydi, sen de hata yapmazdın. Yaptıgın hata sadece senın değil,onun da kaderinin bir parçası.


Dürüst ol. Çok zor değil. Bir hata yaptın ve söyle. Belki çok büyük bir varlığını, bir kişiyi ya da bir fırsatı kaçıracaksın. Ama bunların olması gerekmeseydi hata yapmazdın. Ya da kaçıracağın bu fırsat ya da her neyse, çok önemseseydin, iç sesini dinlerdin. Hani şu vurdumduymaz olanı değil de, ötekini. Seni uyandırmaya çalışan varya onu işte !


Keşke dediğim 2 hatamda da dürüst oldum. Ne var ne yok herşeyi anlattım. Hata yapılmayı hak etmeyen kişilerdi belki de. Dediğim gibi, bu onların da kaderiydi. Anlattığım için hiç bir zaman pişman olmadım. Gerçek ne ise, zamanı geldiğinde ortaya çıkıyor. O zaman, bir yerlerde senı belkiyor. Ben o zamanı beklemektense, kendim belirlemeyi seçtim. En doğrusunu yaptığımı düşünüyorum. Hatta hayatımda aldığım en mantıklı kararlardan biri bile diyebilirim. 
Unutmayın, hata yapabilirsiniz. Dürüst olursanız, hata yaptıgınız kişi bir zaman sonra sadece dürüst oldugunuzu hatırlar. Bazı iyi şeyler, kötü olanların üstünü örtebilir. Bunun için gerekli sadece bir olgu var. Zaman.


Dediğim gibi. Hayatın getirilerini insan olgunlukla karşılayamayıp,hata yapabiliyor. 
Şunu da söylemek isterim ki, hatalarımdan hiçbir zaman pişman olmadım. Ben, onlarla ben oldum. Ama bana hata yapanların da hepsini affettim, affediyorum. Onların hatalarıyla da ben, ben oldum. İyi ki hata yapmışım ve bana hata yapmışsınız diyorum.






Hatalarınızdan pişman olmamanız, sizi siz yaptığını farketmeniz dileğiyle. 


Gözde / İçimden Gelen Her Şey